نشخوار نکن زندگی کن

بالاخره مدارک سیتیزنی هم ارسال شد و رسما سه سال زندگی در کانادا به پایان رسید. 

احتمالا حداکثر یک سال بعد پاسپورت خواهم داشت ولی هنوز نمیدونم که کجا میخوام باشم.

 

نشخوار نکن زندگی کن...

 

نوعی بی خیالی هست که معمولا بعد از انتظار کشیدن های طولانی پیش می آید...
بعد از مدتها تلاش کردن 
دویدن و به در و دیوار زدن 
بعد از مدتها خواستن بی نتیجه!

یکدفعه احساس می کنی خسته ای، 
بریده ای، دیگر توانش را نداری و هیچ چیز برایت مهم نیست...
به اینجا که میرسی فقط دلت میخواهد تماشا کنی 
برایت فرقی نمیکند رسیدن یا نرسیدن...
آمدن یا نیامدن، ماندن یا رفتن...
به اینجا که میرسی
نه دلتنگ می شوی نه دلخوش...
می گویی بی خیال!
و این بی خیالی غمگین ترین حس دنیاست...!

نشخوار نکن زندگی کن...

 دوباره به یه جایی از زندگی رسیدم که مثل شمارش معکوسه یه روزی وقتی میخواستم بیام کانادا در این موقعیت بودم و حالا برای بازگشت به ایرانیه روزی با کلی نگرانی اومدم و گفتم اگر به اهدافم نرسم بعد از گرفتن نشخوار نکن زندگی کن...

Life isn’t fair, but it’s still good.When in doubt, just take the next small step.. Life is too short to waste time hating anyone.. Don’t take yourself so seriously. No one else does.. You don’t have نشخوار نکن زندگی کن...

امروز بعد از ۸۰ روز بالاخره فایل نامبر, سیتیزن شیپی هم اومد. انگار همین دیروز بود که منتظر فایل نامبر, فدرالم بودم و با کلی امید و آرزو و ترس اومدم کانادا نمیدونستم چی در انتظارم هست خودم رو برای روزهای نشخوار نکن زندگی کن...